Όπως γράφτηκε σε μερίδα του Αθηναϊκού τύπου οι συνολικές πιστώσεις που διατίθενται σε ετήσια βάση για αποζημιώσεις των Βουλευτών και Ευρωβουλευτών, ανέρχονται στο ποσό των
62.507.900 ευρώ ή στο ποσό των 21.299.566.925 δραχμών. (62.507.900 Χ 340,75 = 21.299.566.925 !)
Και όπως επεσήμανε ο Νεοδημοκράτης εισηγητής της πλειοψηφίας προφανώς με φαινομενική και χιουμοριστική διάθεση, η επιβάρυνση του κάθε Έλληνα είναι μόλις 5,77 ευρώ ετησίως! Εδώ, δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω.
Διαιρώντας το ποσόν των 62.507.900 ευρώ δια του 324, όσοι δηλαδή είναι οι Βουλευταί και Ευρωβουλευταί, βρήκα ότι το πηλίκον είναι 192.925 ευρώ ή 65.739.193 δραχμές. ( 192.925 Χ 340,75 ). Τουτέστιν, το ετήσιο κόστος κάθε βουλευτή ανέρχεται στο ποσόν των 65.739.193 δραχμών.
Σχολιάζοντας την αύξηση αυτή ο κ. Μάκης Κουρής με εύθυμη και περιπαικτική διάθεση, έγραψε στην έγκυρη και αξιόλογη εφημερίδα το «ΠΑΡΟΝ»… Ευκαιρία να τους καταργήσουμε για …οικονομία θα έλεγαν όσοι νοσταλγοί της 21ης Απριλίου έχουν απομείνει.
ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ;
1. Την λεγόμενη μηνιαία βουλευτική αποζημίωση, τον μισθό.
2. Την αποζημίωση που δικαιούται για τη συμμετοχή του σε άλλες επιτροπές.
3. Τα έξοδα μετακίνησης του Βουλευτή.
4. Τα έξοδα μίσθωσης κατοικιών και ξενοδοχείων.
5. Χρηματοδοτική μίσθωση αυτοκινήτων.
Η ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
Πλέον των ανωτέρω, οι Έλληνες Βουλευταί, απολαμβάνουν και των εξής ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ :
1. Κάθε Βουλευτής δικαιούται στο γραφείο του τέσσερις (4) συνεργάτες, έναν ειδικό σύμβουλο και έναν συνοδό, αστυνομικό. Εάν δε διετέλεσε Υπουργός Δημοσίας Τάξεως ή άλλου σημαντικού Υπουργείου, δικαιούται δύο (2) Αστυνομικούς! Θεέ και Κύριε. Θου φυλακή τω στόματί μου. Σύνολο προσώπων έξι (6) ή επτά (7) .
2. Δικαιούται δωρεάν τηλεφωνικές συνδέσεις.
3. Δικαιούται συσκευές κινητής τηλεφωνίας.
4. Δικαιούται να ταξιδεύει με Διπλωματικό διαβατήριο.
5. Εφοδιάζεται με φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή.
6. Απαλλάσσεται φόρων. Άλλη μια επιβάρυνση της τάξεως των 5.000 ευρώ ετησίως ή 1.703.750 δραχμών. (5.000 Χ 340,75 = 1.703.750 δραχμές).
7. Θεμελιώνει δικαίωμα συνταξιοδότησης αφού συμπληρώσει τέσσερα χρόνια Βουλευτική θητεία. Άλλη μια επιβάρυνση της τάξεως των 1.620.000 ευρώ ή 552.015.000 δραχμές. ( 324 Βουλευταί Χ 5.000 ετησίως = 1.620.000 ευρώ ή 552.015.000 δραχμές ).
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
1. Το κόστος ενός υπαλλήλου με μέσον ακαθάριστον μηνιαίον μισθόν είναι 1500 ευρώ Χ 340,75 = 511.125 δραχμές.
2. 14 ετήσιοι μισθοί Χ 1500 ευρώ = 21.000 ευρώ Χ 340,75= 7.155.750 δραχμές.
3. 21.000 ευρώ Χ 6 (όσος ο αριθμός των υπαλλήλων)= 126.000,οο ευρώ ή 126.000,οο Χ 340,75 = 42.934.500 δραχμές!
4. Έκαστος βουλευτής στοιχίζει : 65.739.193 + 42.934.500 = 108.673.693 δραχμές., προσθέτοντας και το ποσό των 1.703.750 δραχμών, προκύπτει το ποσό των 110.377.443 ! δραχμών.
5. Το ετήσιο κόστος των 324 Βουλευτών και Ευρωβουλευτών ανέρχεται στο ασύλληπτο ποσό των 35.760.995.390 ! δισεκατομμυρίων δραχμών. (110.377.443 X 324 = 35.760.995.390 )
Εν κατακλείδι: Η επιβάρυνση του Έλληνα φορολογούμενου για τις … μέτριες συνθήκες διαβίωσης του Έλληνα Βουλευτή ανέρχονται στο ποσό των 110.377.443 δραχμών.Ποσό ιλιγγιώδες που προκαλεί κατάπληξη, οργή και προβληματισμούς. Κατακαημένη Ρούμελη (πατρίδα) τι σου’ μελλε να πάθεις.
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΕΊΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΗ
ή ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΗ ΜΕ ΤΟ ΥΨΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ ΠΟΥ ΔΑΠΑΝΑΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ
ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ;
Κατά την άποψη μου, το ύψος των αποδοχών του Βουλευτού δεν είναι ανάλογο προς την προσφορά του. Το έργο και η προσφορά σε σχέση με το υπέρμετρο της Βουλευτικής αποζημίωσης είναι δυσανάλογο, υπάρχει έλλειψη και διάσταση αναλογίας. Υπάρχει αναντιστοιχία μισθού – προσφοράς – για τους εξής ενδεικτικούς λόγους.
1. Προ της Μεταπολίτευσης και της Δικτατορίας, ο Βουλευτής, συμπεριλαμβάνετο στα κομματικά ψηφοδέλτια, εφ’ όσον είχε καταξιωθεί πολιτικά και κοινωνικά στον τόπο του. Είχε περάσει μέσα από το καμίνι της κοινωνίας και εθεωρείτο ότι αποτελεί (εκτός εξαιρέσεων) το πιο καλλιεργημένο και εξευγενισμένο άτομο του τοπικού κοινωνικού συνόλου. Σήμερα, ο Βουλευτής χρίζεται από τα κομματικά ιερατεία, τα Μ.Μ.Ε., τις τοπικές «παράγκες», ή είναι φυτευτός, δεν φύτρωσε στον τόπο του μόνος του, αλλά έλαβε το χρίσμα λόγω φιλικών δεσμών με τον Αρχηγό του κόμματος ή σαν ευνοούμενος μιας ομάδας συμφερόντων από πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στο παρασκήνιο, τα λεγόμενα «ΛΟΜΠΙ».
Για παράδειγμα : Ο αείμνηστος Βουλευτής Καστοριάς και τέως Υπουργός, Ζήσης Παπαλαζάρου επολιτεύετο από το 1932 συνεχώς και αδιαλείπτως – (εκτός της περιόδου 1937-1945). Εξελέγη Βουλευτής μόλις το 1963. Σε όλο το διάστημα της μακρόχρονης πολιτικής του σταδιοδρομίας, ξόδεψε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στην ενεργό συμμετοχή του στην πολιτική ζωή της Καστοριάς. Σε αντίθεση, οι μεταγενέστεροι, Κώστας Σημαιοφορίδης και Φίλιππος Πετσάλνικος, συμπεριλήφθησαν στα κομματικά ψηφοδέλτια κατά τρόπον άκομψον. Ο μεν πρώτος παρακάμπτοντας ανορθόδοξα όλες τις κομματικές διαδικασίες, ο δε δεύτερος χωρίς καν να παρουσιασθεί στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, χωρίς να ασκήσει το δικηγορικό του επάγγελμα , για να δούμε πόσο μετράει .
2. Τα παλιά καλά χρόνια, τους πολιτευτάς τους ενδιέφερε κατά κανόνα η προσφορά στην Ελλάδα, στους κατοίκους της εκλογικής τους περιφέρειας, η εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου, χωρίς ανταλλάγματα. Η συμπεριφορά των Βουλευτών ήταν σύμφωνη με την παραδεδεγμένη ηθική της Αστικής Τάξεως. Ενδιαφέρον του Βουλευτή η ανιδιοτελής προσφορά, η δόξα και όχι ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός. Εξ άλλου τότε δεν υπήρχαν ευκαιρίες πλουτισμού, ευρωπαϊκά προγράμματα, προμήθειες, οπλικά συστήματα, μίζες και μιζαδόροι.
3. Στο παρελθόν, ο Βουλευτής ειργάζετο επίπονα και επί πολλές ώρες την ημέρα. Στερούμενος ειδικών συνεργατών, συνέτασσε μόνος τις εισηγήσεις στις επιτροπές, ήταν ο συντάκτης και ο εισηγητής των νομοσχεδίων.
4. Παρευρίσκετο ανελλειπώς στις συνεδριάσεις της ολομέλειας της Βουλής, και επειδή δεν υπήρχε χρονικώς περιορισμός στις αγορεύσεις, ο ρητορικός λόγος του Βουλευτή που εκφωνούνταν στην Βουλή, αποτελούσε ένα είδος πολιτικής δημηγορίας, ένα μνημείο ευγλωττίας και υπεύθυνου πολιτικού λόγου με σπάνια άρθρωση.
5. Επειδή δεν ίσχυε ο «Νόμος Πεπονή», οι πελατειακές σχέσεις, οι σχέσεις δηλαδή μεταξύ Βουλευτού – ψηφοφόρων δεν είχαν ιδιοτέλεια. Ο αριθμός που συνωστίζονταν στο γραφείο ή στο σπίτι του Βουλευτού ήταν αμέτρητος, δεν υπήρχαν προκαθορισμένα χρονικά όρια, χρόνος για ξεκούραση ελάχιστος.
Σε αντίθεση, σήμερα οι βουλευταί τις μεν πρωϊνές ώρες δίνουν συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα, τις δε βραδυνές μονολογούν στα επαρχιακά τηλεοπτικά κανάλια, χωρίς αντίλογο.
6. Η δουλειά του Βουλευτού δεν εθεωρείτο ένα απλό επάγγελμα προς εύκολο και γρήγορο πλουτισμό. Ο Βουλευτής ασκούσε λειτούργημα και ο ρόλος του Εθνικός, πατριωτικός, κοινωνικός.
7. Πολλοί Πολιτικοί, που διετέλεσαν Πρωθυπουργοί και Υπουργοί πέθαναν πένητες. Πλαστήρας, Γ. Παπανδρέου, Γεώργιος Σταμάτης, Σαράφης και άλλοι πολλοί.
8. Σήμερα, οι όροι αντιστράφησαν. Μετά τη μεταπολίτευση, πολλοί Βουλευτές, χωρίς χρήματα – μπατίρηδες – είναι πλούσιοι, ιδιοκτήται επαύλεων στα Βόρεια προάστεια και τις παραλίες, ή κάτοχοι πανάκριβων διαμερισμάτων.
9. Εξάλλου, εφ’ όσον η αντιμισθία του Βουλευτή είναι ανάξια λόγου, ας παραμείνουν στο επάγγελμα που ασκούν. Γιατί προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις και με κάθε τρόπο να επιτύχουν μια θέση στα ψηφοδέλτια; Όταν η κοινωνική τάξη των αγροτών, η τάξη που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά της Ελλάδος, κινδυνεύει με σταδιακή μείωση και εξαφάνιση, αποτελεί προκλητική ενέργεια το ύψος των αποδοχών – αποζημιώσεως – του Βουλευτού.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΧΑΤΣΙΟΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ 7 ΚΑΣΤΟΡΙΑ - ΤΗΛ.2467081100 FAX 2467021254 mail:info@kastorianet.gr
http://maniatiko-report.blogspot.gr/2017/03/blog-post_52.html?spref=fb 
.png)
0 Σχόλια