Η επιβεβαιωμένη για την ορθότητά της είδηση μόνο πίκρα μπορεί να προκαλέσει. Η Ελλάδα στέλνει στο Ισραήλ τρία μεταφορικά αεροσκάφη C-130 για βαριά συντήρηση. Εδώ και χρόνια ακούμε για τα της χαμηλής διαθεσιμότητας των αεροπλάνων και ελικοπτέρων της Πολεμικής Αεροπορίας, λόγω οικονομικών δυσχερειών που δεν επέτρεπαν την προμήθεια ανταλλακτικών, ή την απασχόληση μεγαλύτερου αριθμού μηχανικών και εργατοτεχνιτών στην ΕΑΒ, προς κάλυψη των αναγκών συντήρησης τους. Κάπως έτσι φτάσαμε στην κρίση του Οruc Reis το περασμένο καλοκαίρι. Με πολύ χαμηλή και απολύτως ανεπαρκή για την υποστήριξη επιχειρήσεων, διαθεσιμότητα μέσων αερομεταφορών, έρευνας και διάσωσης, αεροδιακομιδών ασθενών και πολλών άλλων κρίσιμων ρόλων-αποστολών.
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Μέχρι που ήρθε η είδηση που τάραξε… τα νερά. Τρία C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας θα μεταφερθούν στο Ισραήλ για να υποστούν εργασίες βαριάς συντήρησης (overhaul), προκειμένου να επαναδιατεθούν στις πτήσεις. Παράλληλα, άλλα τρία αεροπλάνα του ίδιου τύπου θα υποστούν την ίδια διαδικασία από την Πολεμική Αεροπορία, στις εγκαταστάσεις της Ελευσίνας.
Με μία πρώτη ανάγνωση πρόκειται για συνδυασμό ενεργειών που είχαν προαναγγελθεί από τον ΥΕΘΑ Νίκο Παναγιωτόπουλο του περασμένο καλοκαίρι. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής Βασίλη Κεγκέρογλου και Γιώργος Φραγγίδης με θέμα «Δομική Αναβάθμιση των Μεταφορικών Αεροσκαφών C-130 της ΠΑ».
Εκεί γνωστοποίησε, ότι αναφορικά με τον ήδη ενταγμένο φόρτο στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία AΕ (ΕΑΒ ΑΕ),
εντός του 2020, έχει αποδοθεί ένα αεροσκάφος, προγραμματίζεται δε, η απόδοση και ενός δεύτερου, μέχρι τα τέλη του έτους. Προς την κατεύθυνση αυτή, είχε επισημάνει ότι θα αξιοποιηθεί και το, από 24.02.2017, Μνημόνιο Συνεργασίας (MOC – Memorandum of Cooperation) μεταξύ της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) και της ΕΑΒ ΑΕ.
Παράλληλα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έκανε γνωστές τις δράσεις που έχουν αναληφθεί, εκ μέρους της Πολεμικής Αεροπορίας για την υποστήριξη και αύξηση της διαθεσιμότητας των αεροσκαφών:
– Υπογραφή διακρατικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ (FMS Case GR-D-GAR), για την παροχή τεχνικής υποστήριξης στους αεροκινητήρες των Α/Φ C-130 της ΠΑ, μέσω του προγράμματος International Engine Management Program (ΙΕΜΡ), τριετούς διάρκειας (2020-2023),
– Κατάρτιση υποπρογράμματος για την εν συνεχεία υποστήριξη των Α/Φ C-130 της ΠΑ, μέσω διακρατικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ (FMS Case),
– Ενεργοποίηση υποπρογράμματος για την προμήθεια υλικών κοινής διαμόρφωσης με την USAF, (FMS Case τύπου «Κ»), για το σύνολο των οπλικών συστημάτων της ΠΑ.
Τα κρίσιμα δομικά στοιχεία του αεροσκάφους παρακολουθούνται από την ΠΑ μέσω σχετικού προγράμματος (Operational Usage Evaluation – OUE), και από τα διαθέσιμα στοιχεία δεν έχει προκύψει απαίτηση υλοποίησης εργασιών δομικής αναβάθμισης στο στόλο των αεροσκαφών της ΠΑ, κατέληξε ο κ. Παναγιωτόπουλος.
Με βάση λοιπόν την απάντηση του Νίκου Παναγιωτόπουλου που μπορείτε να διαβάσετε στον ενεργό σύνδεσμο, ένα ακόμη C-130 επρόκειτο να παραδοθεί μέχρι το τέλος του 2020. Από ό,τι όμως φαίνεται κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η αποστολή τριών C-130 στο Ισραήλ και η μερική επανενεργοποίηση του ΚΕΑ για την εκτέλεση εργασιών βαριάς συντήρησης σε άλλα τρία… Γιατί περί επανενεργοποίησης πρόκειται.
Το “μαγαζάκι ΕΑΒ”, φιλόξενο για “τα δικά μας παιδιά”
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήξαμε ανατρέχοντας σε πρόσφατο δημοσίευμα της Καθημερινής, βάσει του οποίου κινδυνεύει όχι μόνο το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των 84 F-16 με περαιτέρω καθυστερήσεις, αλλά και η διατήρηση των γραμμών παραγωγής τμημάτων του μαχητικού, μέσω συμβάσεων που έχουν υπογραφεί με την κατασκευάστρια εταιρεία του! Παραθέτουμε τον σύνδεσμο για να μπορείτε να διαβάσετε τις σχετικές λεπτομέρειες και να σχηματίσετε εικόνα.
Όλα αυτά αυτά συμβαίνουν γιατί δεν υπάρχει διοίκηση στην ΕΑΒ, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η υπογραφή ανανέωσης συμβάσεων που αφορούν κρίσιμα υποπρογράμματα! Προβλήματα πάντα υπήρχαν στην ΕΑΒ, τα οποία όπως προκύπτει δεν φρόντισε καμία κυβέρνηση να επιλύσει. Έστω και εν μέρει…
Σε αυτά τα προβλήματα έχουμε κατ’ επανάληψη αναφερθεί. Θεωρούμε άσκοπο να το πράξουμε ξανά. Γιατί συν τοις άλλοις κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει την ΕΑΒ ως ένα κρατικό… μαγαζί για να βολεύονται “τα δικά μας παιδιά” και όχι ως ένα στρατηγικής σημασίας περιουσιακό στοιχεία για την άμυνα της χώρας..
Σε τελική ανάλυση δεν μας ενδιαφέρει το ότι πρόκειται για κρατική εταιρεία που επηρεάζεται από τις παθογένειες του ευρύτερου δημόσιου Τομέα. Όπως και το ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης της κάθε κυβέρνησης για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Μας ενδιαφέρει να δοθούν λύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Που μειώνονται αντί να αυξάνονται με το πέρασμα του χρόνου, στο κρίσιμο αυτό κομμάτι για την ελληνική άμυνα.
Αντιλαμβανόμαστε ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη υπό την πίεση των καταστάσεων να υιοθετήσει τη λύση της άμεσης αποστολής των τριών C-130 στο Ισραήλ. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι το γιατί το πρόβλημα δεν αντιμετωπίστηκε νωρίτερα. Γιατί φτάσαμε στο τελευταίο τρίμηνο του 2020, για να αναλάβει η Πολεμική Αεροπορία τις εργασίες βαριάς συντήρησης σε τρία C-130;
Πέρασαν
20 ολόκληρα χρόνια από τότε που αποφασίστηκε η απομάκρυνση του ΚΕΑ από την παραδοσιακή μεταπολεμική του έδρα. Το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Με παράλληλη μετεγκατάστασή του στην Ελευσίνα. Η Πολεμική Αεροπορία είχε ζητήσει τότε (τόσο είχε κοστολογηθεί…) για τη μετεγκατάσταση του ΚΕΑ και τη δημιουργία νέων, σύγχρονων υποδομών στην Ελευσίνα, το ποσό των 19 δισεκατομμυρίων δραχμών (65 εκατομμύρια ευρώ περίπου).
Το ΚΕΑ (έμεινε η ονομασία από το άλλοτε Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων στο Φάληρο…), επί της ουσίας δεν επαναδραστηριοποιήθηκε ποτέ. Επομένως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσο η Πολεμική Αεροπορία έχει τη δυνατότητα (από πλευράς επάρκειας τεχνικού προσωπικού…) να ολοκληρώσει τις εργασίες βαριάς συντήρησης σε τρία C-130, σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Τα κονδύλια για τη δημιουργία νέων υποδομών στην Ελευσίνα, απορροφήθηκαν εξ όσων γνωρίζουμε από την ΕΑΒ. Ακόμη και στο αεροδρόμιο του Τατοϊου, όπου υπήρχαν διαθέσιμες εγκαταστάσεις σε συνδυασμό με τα ολυμπιακά ακίνητα, δεν αξιοποιήθηκαν για τη μετεγκατάσταση και τη συνέχιση της λειτουργίας έστω κάποιων συνεργείων του ΚΕΑ. Η Πολεμική Αεροπορία συνεπώς αύξησε το βαθμό εξάρτησής της από την ΕΑΒ. Αυτή είναι η ουσία.
Η τελευταία ανέκαθεν αντιμετώπιζε προβλήματα, όπως προαναφέραμε. Ευθύνη για αυτά έφερε και φέρει και ο κακός εννοούμενος συνδικαλισμός, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ασφαλώς οι κυβερνήσεις έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Όμως και η κατά καιρούς συμπεριφορά των Σωματείων των εργαζομένων, κάθε άλλο παρά βοήθησε.
Καθυστερήσεις στις παραδόσεις υπήρξαν και σε άλλες περιπτώσεις. Πολύ παλαιότερα, σε άλλες εποχές. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, η ΕΑΒ δεν απέσπασε ποτέ έργο συντήρησης από αεροπορικές εταιρείες για παράδειγμα. Σε μία και μόνη περίπτωση, η Aegean Airlines είχε στείλει στην Τανάγρα δύο Β737-400 στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Για πρώτη και τελευταία φορά, αν δεν απατόμαστε… Για τον πολύ απλό λόγο ότι, όπως όλες οι αεροπορικές εταιρείες, αποδίδει τεράστια έμφαση στους χρόνους παράδοσης.
Κάθε αεροπορική εταιρεία χάνει σημαντικά ποσά όσο δεν έχει τα αεροπλάνα της στη διάθεσή της στη γραμμή πτήσεων. Με άλλα λόγια παραδίδει αεροπλάνα για βαριά συντήρηση σήμερα και τα θέλει πίσω χθες! Το κόστος συνεπώς δεν είναι πάντα ο παράγοντας επιλογής βάσης συντήρησης, με την πλέον καθοριστική βαρύτητα. Η έλευση της περιόδου των μνημονίων, ήρθε να επιδεινώσει λοιπόν μία ήδη επιβαρυμένη κατάσταση.
Η σημερινή κυβέρνηση καλείται να αποφασίσει τάχιστα και οριστικά σε ποιο υπουργείο θα υπαχθεί τελικά η ΕΑΒ και να ορίσει διοίκηση. Η οποία θα αναλάβει και την ευθύνη των πεπραγμένων της. Το δε υπουργείο που θα είναι υπεύθυνο να μην εξακολουθήσει τη διαχρονική συμπεριφορά του υπουργείου Οικονομικών.
Παράλληλα καλείται να επανασυγκροτήσει το ΚΕΑ, ή οποιονδήποτε άλλο φορέα εντός των τάξεων της Πολεμικής Αεροπορίας με ίδιο αντικείμενο, θα αναλάβει την ανεξαρτητοποίηση από την ΕΑΒ. Θα αναλάβει δηλαδή την εκτέλεση του έργου συντήρησης πολλών τύπων αεροσκαφών της σε ποσοστό 50% τουλάχιστον.
>
Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει μόνο κοινωνική – αναπτυξιακή διάσταση, υπό την έννοια της δημιουργίας περισσότερων θέσεων εργασίας για εξειδικευμένους τεχνικούς και μηχανικούς αεροσκαφών. Έχει ασφαλώς και ζωτική σημασία για την εθνική άμυνα και ασφάλεια. Τι εννοούμε με αυτό;
Ότι τα μεταφορικά αεροπλάνα C-130B/H και C-27J είναι πολύτιμα όχι μόνο για την αποτελεσματική λειτουργία των πολεμικών Μοιρών της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και για το αξιόμαχο και των δύο άλλων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Εκτός από τη μεταφορά υλικού και προσωπικού για λογαριασμό όλων, τα αεροσκάφη αυτά έχουν κρίσιμο ρόλο και στη διεξαγωγή επιχειρήσεων, ενώ μειώνουν δραματικά το κόστος πολλών μεταφορικών αναγκών.
Τα Rafale για παράδειγμα που θα παραληφθούν θα έρθουν πετώντας από τη Γαλλία. Τα όπλα τους όμως, όπως και το στοκ ανταλλακτικών, μαζί με τον εξοπλισμό υποστήριξης στο έδαφος θα πρέπει να μεταφερθούν. Αν αυτή η διαδικασία γίνει με μεταφορικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας, το κόστος θα είναι κλάσμα αυτού που θα απαιτηθεί για να μεταφερθούν δια θαλάσσης ή από αέρος.
Δεν είναι δυνατόν μετά από μία δεκαετία αδράνειας να παραμένουν ακινητοποιημένα…. Ενόψει της νέας τουρκικής πρόκλησης, είναι ανάγκη να θεσμοθετηθεί άμεσα (δια νόμου…) η δυνατότητα που θα είναι παράλληλα και υποχρέωση της Πολεμικής Αεροπορίας να συντηρεί αυτόνομα σε ποσοστό 50% τουλάχιστον τα πτητικά της μέσα, καθώς και η επίλυση των προβλημάτων της ΕΑΒ.
Σε κάθε περίπτωση και για λόγους απασχόλησης χιλιάδων ανέργων μηχανικών και εξειδικευμένων τεχνικών, αλλά και για λόγους εθνικής ασφάλειας όπως προαναφέρθηκε, δεν πρέπει να επαναληφθεί το φαινόμενο της συγκέντρωσης τόσων αεροσκαφών στις πίστες της ΕΑΒ, όπως και η αποστολή τους στο εξωτερικό για σκοπούς βαριάς συντήρησης.
Η πανδημία του κορονοϊού απέδειξε με ιδιαίτερη έμφαση την απόλυτη και κατεπείγουσα ανάγκη απεξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις και να γίνει μακρόπνοος σχεδιασμός. Ούτε ακατόρθωτο είναι, ούτε αδύνατο κάτι τέτοιο. Πολιτική βούληση χρειάζεται και κατευθυντήριες γραμμές. Όλα τα άλλα υπάρχουν… http://www.freepen.gr/2020/10/c-130.html?fbclid=IwAR0v8tL4Kb7jE20rXfTsMfuIsRIDX2ps_p-tNmicgxkAfOzTtldn5kc4D08
Από: defence-point.gr - Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Μέχρι που ήρθε η είδηση που τάραξε… τα νερά. Τρία C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας θα μεταφερθούν στο Ισραήλ για να υποστούν εργασίες βαριάς συντήρησης (overhaul), προκειμένου να επαναδιατεθούν στις πτήσεις. Παράλληλα, άλλα τρία αεροπλάνα του ίδιου τύπου θα υποστούν την ίδια διαδικασία από την Πολεμική Αεροπορία, στις εγκαταστάσεις της Ελευσίνας.
Με μία πρώτη ανάγνωση πρόκειται για συνδυασμό ενεργειών που είχαν προαναγγελθεί από τον ΥΕΘΑ Νίκο Παναγιωτόπουλο του περασμένο καλοκαίρι. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής Βασίλη Κεγκέρογλου και Γιώργος Φραγγίδης με θέμα «Δομική Αναβάθμιση των Μεταφορικών Αεροσκαφών C-130 της ΠΑ».
Εκεί γνωστοποίησε, ότι αναφορικά με τον ήδη ενταγμένο φόρτο στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία AΕ (ΕΑΒ ΑΕ),
εντός του 2020, έχει αποδοθεί ένα αεροσκάφος, προγραμματίζεται δε, η απόδοση και ενός δεύτερου, μέχρι τα τέλη του έτους. Προς την κατεύθυνση αυτή, είχε επισημάνει ότι θα αξιοποιηθεί και το, από 24.02.2017, Μνημόνιο Συνεργασίας (MOC – Memorandum of Cooperation) μεταξύ της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) και της ΕΑΒ ΑΕ.
Παράλληλα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έκανε γνωστές τις δράσεις που έχουν αναληφθεί, εκ μέρους της Πολεμικής Αεροπορίας για την υποστήριξη και αύξηση της διαθεσιμότητας των αεροσκαφών:
– Υπογραφή διακρατικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ (FMS Case GR-D-GAR), για την παροχή τεχνικής υποστήριξης στους αεροκινητήρες των Α/Φ C-130 της ΠΑ, μέσω του προγράμματος International Engine Management Program (ΙΕΜΡ), τριετούς διάρκειας (2020-2023),
– Κατάρτιση υποπρογράμματος για την εν συνεχεία υποστήριξη των Α/Φ C-130 της ΠΑ, μέσω διακρατικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ (FMS Case),
– Ενεργοποίηση υποπρογράμματος για την προμήθεια υλικών κοινής διαμόρφωσης με την USAF, (FMS Case τύπου «Κ»), για το σύνολο των οπλικών συστημάτων της ΠΑ.
Τα κρίσιμα δομικά στοιχεία του αεροσκάφους παρακολουθούνται από την ΠΑ μέσω σχετικού προγράμματος (Operational Usage Evaluation – OUE), και από τα διαθέσιμα στοιχεία δεν έχει προκύψει απαίτηση υλοποίησης εργασιών δομικής αναβάθμισης στο στόλο των αεροσκαφών της ΠΑ, κατέληξε ο κ. Παναγιωτόπουλος.
Με βάση λοιπόν την απάντηση του Νίκου Παναγιωτόπουλου που μπορείτε να διαβάσετε στον ενεργό σύνδεσμο, ένα ακόμη C-130 επρόκειτο να παραδοθεί μέχρι το τέλος του 2020. Από ό,τι όμως φαίνεται κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η αποστολή τριών C-130 στο Ισραήλ και η μερική επανενεργοποίηση του ΚΕΑ για την εκτέλεση εργασιών βαριάς συντήρησης σε άλλα τρία… Γιατί περί επανενεργοποίησης πρόκειται.
Το “μαγαζάκι ΕΑΒ”, φιλόξενο για “τα δικά μας παιδιά”
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήξαμε ανατρέχοντας σε πρόσφατο δημοσίευμα της Καθημερινής, βάσει του οποίου κινδυνεύει όχι μόνο το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των 84 F-16 με περαιτέρω καθυστερήσεις, αλλά και η διατήρηση των γραμμών παραγωγής τμημάτων του μαχητικού, μέσω συμβάσεων που έχουν υπογραφεί με την κατασκευάστρια εταιρεία του! Παραθέτουμε τον σύνδεσμο για να μπορείτε να διαβάσετε τις σχετικές λεπτομέρειες και να σχηματίσετε εικόνα.
Όλα αυτά αυτά συμβαίνουν γιατί δεν υπάρχει διοίκηση στην ΕΑΒ, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η υπογραφή ανανέωσης συμβάσεων που αφορούν κρίσιμα υποπρογράμματα! Προβλήματα πάντα υπήρχαν στην ΕΑΒ, τα οποία όπως προκύπτει δεν φρόντισε καμία κυβέρνηση να επιλύσει. Έστω και εν μέρει…
Σε αυτά τα προβλήματα έχουμε κατ’ επανάληψη αναφερθεί. Θεωρούμε άσκοπο να το πράξουμε ξανά. Γιατί συν τοις άλλοις κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζει την ΕΑΒ ως ένα κρατικό… μαγαζί για να βολεύονται “τα δικά μας παιδιά” και όχι ως ένα στρατηγικής σημασίας περιουσιακό στοιχεία για την άμυνα της χώρας..
Σε τελική ανάλυση δεν μας ενδιαφέρει το ότι πρόκειται για κρατική εταιρεία που επηρεάζεται από τις παθογένειες του ευρύτερου δημόσιου Τομέα. Όπως και το ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης της κάθε κυβέρνησης για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Μας ενδιαφέρει να δοθούν λύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Που μειώνονται αντί να αυξάνονται με το πέρασμα του χρόνου, στο κρίσιμο αυτό κομμάτι για την ελληνική άμυνα.
Αντιλαμβανόμαστε ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη υπό την πίεση των καταστάσεων να υιοθετήσει τη λύση της άμεσης αποστολής των τριών C-130 στο Ισραήλ. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι το γιατί το πρόβλημα δεν αντιμετωπίστηκε νωρίτερα. Γιατί φτάσαμε στο τελευταίο τρίμηνο του 2020, για να αναλάβει η Πολεμική Αεροπορία τις εργασίες βαριάς συντήρησης σε τρία C-130;
Πέρασαν
20 ολόκληρα χρόνια από τότε που αποφασίστηκε η απομάκρυνση του ΚΕΑ από την παραδοσιακή μεταπολεμική του έδρα. Το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Με παράλληλη μετεγκατάστασή του στην Ελευσίνα. Η Πολεμική Αεροπορία είχε ζητήσει τότε (τόσο είχε κοστολογηθεί…) για τη μετεγκατάσταση του ΚΕΑ και τη δημιουργία νέων, σύγχρονων υποδομών στην Ελευσίνα, το ποσό των 19 δισεκατομμυρίων δραχμών (65 εκατομμύρια ευρώ περίπου).
Το ΚΕΑ (έμεινε η ονομασία από το άλλοτε Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων στο Φάληρο…), επί της ουσίας δεν επαναδραστηριοποιήθηκε ποτέ. Επομένως δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσο η Πολεμική Αεροπορία έχει τη δυνατότητα (από πλευράς επάρκειας τεχνικού προσωπικού…) να ολοκληρώσει τις εργασίες βαριάς συντήρησης σε τρία C-130, σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Τα κονδύλια για τη δημιουργία νέων υποδομών στην Ελευσίνα, απορροφήθηκαν εξ όσων γνωρίζουμε από την ΕΑΒ. Ακόμη και στο αεροδρόμιο του Τατοϊου, όπου υπήρχαν διαθέσιμες εγκαταστάσεις σε συνδυασμό με τα ολυμπιακά ακίνητα, δεν αξιοποιήθηκαν για τη μετεγκατάσταση και τη συνέχιση της λειτουργίας έστω κάποιων συνεργείων του ΚΕΑ. Η Πολεμική Αεροπορία συνεπώς αύξησε το βαθμό εξάρτησής της από την ΕΑΒ. Αυτή είναι η ουσία.
Η τελευταία ανέκαθεν αντιμετώπιζε προβλήματα, όπως προαναφέραμε. Ευθύνη για αυτά έφερε και φέρει και ο κακός εννοούμενος συνδικαλισμός, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ασφαλώς οι κυβερνήσεις έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Όμως και η κατά καιρούς συμπεριφορά των Σωματείων των εργαζομένων, κάθε άλλο παρά βοήθησε.
Καθυστερήσεις στις παραδόσεις υπήρξαν και σε άλλες περιπτώσεις. Πολύ παλαιότερα, σε άλλες εποχές. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, η ΕΑΒ δεν απέσπασε ποτέ έργο συντήρησης από αεροπορικές εταιρείες για παράδειγμα. Σε μία και μόνη περίπτωση, η Aegean Airlines είχε στείλει στην Τανάγρα δύο Β737-400 στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Για πρώτη και τελευταία φορά, αν δεν απατόμαστε… Για τον πολύ απλό λόγο ότι, όπως όλες οι αεροπορικές εταιρείες, αποδίδει τεράστια έμφαση στους χρόνους παράδοσης.
Κάθε αεροπορική εταιρεία χάνει σημαντικά ποσά όσο δεν έχει τα αεροπλάνα της στη διάθεσή της στη γραμμή πτήσεων. Με άλλα λόγια παραδίδει αεροπλάνα για βαριά συντήρηση σήμερα και τα θέλει πίσω χθες! Το κόστος συνεπώς δεν είναι πάντα ο παράγοντας επιλογής βάσης συντήρησης, με την πλέον καθοριστική βαρύτητα. Η έλευση της περιόδου των μνημονίων, ήρθε να επιδεινώσει λοιπόν μία ήδη επιβαρυμένη κατάσταση.
Η σημερινή κυβέρνηση καλείται να αποφασίσει τάχιστα και οριστικά σε ποιο υπουργείο θα υπαχθεί τελικά η ΕΑΒ και να ορίσει διοίκηση. Η οποία θα αναλάβει και την ευθύνη των πεπραγμένων της. Το δε υπουργείο που θα είναι υπεύθυνο να μην εξακολουθήσει τη διαχρονική συμπεριφορά του υπουργείου Οικονομικών.
Παράλληλα καλείται να επανασυγκροτήσει το ΚΕΑ, ή οποιονδήποτε άλλο φορέα εντός των τάξεων της Πολεμικής Αεροπορίας με ίδιο αντικείμενο, θα αναλάβει την ανεξαρτητοποίηση από την ΕΑΒ. Θα αναλάβει δηλαδή την εκτέλεση του έργου συντήρησης πολλών τύπων αεροσκαφών της σε ποσοστό 50% τουλάχιστον.
>
Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει μόνο κοινωνική – αναπτυξιακή διάσταση, υπό την έννοια της δημιουργίας περισσότερων θέσεων εργασίας για εξειδικευμένους τεχνικούς και μηχανικούς αεροσκαφών. Έχει ασφαλώς και ζωτική σημασία για την εθνική άμυνα και ασφάλεια. Τι εννοούμε με αυτό;
Ότι τα μεταφορικά αεροπλάνα C-130B/H και C-27J είναι πολύτιμα όχι μόνο για την αποτελεσματική λειτουργία των πολεμικών Μοιρών της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και για το αξιόμαχο και των δύο άλλων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Εκτός από τη μεταφορά υλικού και προσωπικού για λογαριασμό όλων, τα αεροσκάφη αυτά έχουν κρίσιμο ρόλο και στη διεξαγωγή επιχειρήσεων, ενώ μειώνουν δραματικά το κόστος πολλών μεταφορικών αναγκών.
Τα Rafale για παράδειγμα που θα παραληφθούν θα έρθουν πετώντας από τη Γαλλία. Τα όπλα τους όμως, όπως και το στοκ ανταλλακτικών, μαζί με τον εξοπλισμό υποστήριξης στο έδαφος θα πρέπει να μεταφερθούν. Αν αυτή η διαδικασία γίνει με μεταφορικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας, το κόστος θα είναι κλάσμα αυτού που θα απαιτηθεί για να μεταφερθούν δια θαλάσσης ή από αέρος.
Δεν είναι δυνατόν μετά από μία δεκαετία αδράνειας να παραμένουν ακινητοποιημένα…. Ενόψει της νέας τουρκικής πρόκλησης, είναι ανάγκη να θεσμοθετηθεί άμεσα (δια νόμου…) η δυνατότητα που θα είναι παράλληλα και υποχρέωση της Πολεμικής Αεροπορίας να συντηρεί αυτόνομα σε ποσοστό 50% τουλάχιστον τα πτητικά της μέσα, καθώς και η επίλυση των προβλημάτων της ΕΑΒ.
Σε κάθε περίπτωση και για λόγους απασχόλησης χιλιάδων ανέργων μηχανικών και εξειδικευμένων τεχνικών, αλλά και για λόγους εθνικής ασφάλειας όπως προαναφέρθηκε, δεν πρέπει να επαναληφθεί το φαινόμενο της συγκέντρωσης τόσων αεροσκαφών στις πίστες της ΕΑΒ, όπως και η αποστολή τους στο εξωτερικό για σκοπούς βαριάς συντήρησης.
Η πανδημία του κορονοϊού απέδειξε με ιδιαίτερη έμφαση την απόλυτη και κατεπείγουσα ανάγκη απεξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις και να γίνει μακρόπνοος σχεδιασμός. Ούτε ακατόρθωτο είναι, ούτε αδύνατο κάτι τέτοιο. Πολιτική βούληση χρειάζεται και κατευθυντήριες γραμμές. Όλα τα άλλα υπάρχουν… http://www.freepen.gr/2020/10/c-130.html?fbclid=IwAR0v8tL4Kb7jE20rXfTsMfuIsRIDX2ps_p-tNmicgxkAfOzTtldn5kc4D08
.png)
0 Σχόλια